سروی افتاد از نفس، برگ و بری آتش گرفت            پیـش چشم خانواده، مادری آتش گرفت

در سقیفه زد جرقه آتش از بغض غدیر            در مدیـنه دخـترِ پـیغـمبـری آتش گرفت

آنکه یادش هست خیبر را، بگوید قصه چیست؟            یک زن آتش دیده و نام آوری آتش گرفت

در میـان لشکـر دشـمن زنی از پا فـتاد            در میان لشکر هـیزم، دری آتش گرفت

در ز لولا تا شکست از چارچوبش پرت شد            زیر پای شعله، یاس پرپری آتش گرفت

آسمان می‌سوخت و دریا خجالت می‌کشید            همسری تا رو به روی همسری آتش گرفت

برگ گـل دارد برای صـورتش آزارها            از چنین حوریه‌ای بال و پری آتش گرفت

گُر گرفت آتش ولیکن بی‌هوا از بین در            ناگهان در آن شلوغی معجری آتش گرفت

بس که تب دارد ز درد خویش شبها سوخته            دید فضه، رخت خواب و بستری آتش گرفت

محسنی اینجا کنار مادرش آهسته سوخت            از عطش در کربلا هم اصغری آتش گرفت

شعله‌های پشت در را عصر بر خیمه زدند            معجری آتش گرفت و دختری آتش گرفت

داد میزد دختری در خیمه‌های شعله‌ور            روسری آتش گرفت و روسری آتش گرفت